شاعر : مهدی شریف زاده نوع شعر : مناجات با خدا وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل
روسـیاه آمده‌ام گرچه سرم پائیناست منم آن بدکه به بخشیده شدن خوشبین است
منِ آلـوده کـجـا دعـوتِ این مـاهکـجـا چهقَدَرسفـرۀ مهمانیـتان رنگین است
میزبان هرچه دلم خـواست مهیا کرده نَنِـشینم سراین سفره اگرتوهین است
کارِصد توبه کُند قطرۀ اشکِ روضه هرکه اینجا بِرسدپاک شود،تامین است
جان به قربانِ لبانِ تو ذبـیحالعـطشان دمِ افـطـارفـقـط زمـزمـۀ ما این است
دردمـنـد هــسـتـم ودنـبـالِ دوا آمـده‌ام دیدنِ کربوبلا دردِ مرا تسکین است هرکسی گفته حسین لطفِ حسن بوده وبسهرکسی شد حسنی آخرتش تضمین است مجتبی بس به گدا جود وکرممیورزدبیسبب نیست درِخانه پُرازمسکین است قاسم بن الحسنی باش جزاین نیست تورا مجتبی کرده دعا نجمه لبش آمیناست
بـاده را از عـسلِ نـابِ شـما پُـرکردم مرگ در راهت عمو جان چهقَدَر شیرین است
چه ملالی‌ست که اوضاعِ تـنم بد باشد خوب این است که زانوی عموبالین است